Martin Mendez urodził się w Urugwaju w 1978 roku. Wraz z przyjacielem i perkusistą Opeth, Martinem Lopezem, grał w kilku innych kapelach, również, gdy mieszkali jeszcze w Urugwaju. Gdy przeprowadził się do Szwecji członkowie Opeth wahali się, czy przyjąć Mendeza, ponieważ obawiali się, że zespół zostanie podzielony na dwa obozy, jako że Mikael i Peter grali ze sobą tak samo długo, jak Mendez i Lopez. W końcu jednak się zgodzili i również Mendez mógł napisać część pięknej historii zwanej Opeth. Nie porzucił jednak swoich projektów, z których White Stones jest ostatnie bardzo aktywny.
W niedużym odstępie czasu Martin zrealizował dwie płyty White Stones. Ich drugi album, “Dancing Into Oblivion”, ukazał się w 2022 roku, w krótkim odstępie czasu od debiutanckiego “Kuarahy”. I to właśnie było przyczynkiem do rozmowy, jaką przeprowadził z Mendezem magazyn Guitar World. Oto kilka interesujących naszym zdaniem wypowiedzi z tego wywiadu: “Nie miałem zbyt wiele do roboty poza siedzeniem w domu i pisaniem. Szczęśliwie, kiedy zaczął się lockdown, znalazłem w sobie mnóstwo inspiracji. Było jasne, że przez jakiś czas wszyscy będziemy w domu, więc cieszę się, że wykorzystałem tę sytuację, by skupić się na tworzeniu muzyki”.
Nie miałem zbyt wiele do roboty poza siedzeniem w domu i pisaniem. Szczęśliwie, kiedy zaczął się lockdown, znalazłem w sobie mnóstwo inspiracji. Było jasne, że przez jakiś czas wszyscy będziemy w domu, więc cieszę się, że wykorzystałem tę sytuację, by skupić się na tworzeniu muzyki
Mendez kontynuował: “Zacząłem komponować na basie, co było niezwykłe, bo w tym zespole zwykle zaczynam na gitarze. Prawdopodobnie dlatego utwór (“Iron Titans”) jest tak mocno oparty na basie, co jest zdecydowanie dobrą rzeczą! Można podzielić ten utwór na trzy części i mam wrażenie, że jest to najbardziej progresywny utwór na płycie, a także najdłuższy. To jeden z moich ulubionych utworów, jakie nagraliśmy – wrażenie fusion sprawia, że gra się go naprawdę przyjemnie.”
Co ciekawe, na płycie “Dancing Into Oblivion” są momenty, które brzmią jakby death metalowy zespół został zmuszony do grania na żywo jak zespół jazzowy – z większą ciężkością wynikającą z samych wyborów nutowych niż jakichkolwiek modulacji dźwięku, czy wzmacniaczy.
Te jazzowe wpływy zawsze były widoczne w pracy Méndeza w Opeth, a wśród jego muzycznych idoli, zawsze na pierwszym miejscu był Jaco: “Jaco Pastorius zawsze miał na mnie największy wpływ, jeśli chodzi o tę stronę mojej gry. Kiedy komponuję, nie myślę o innych muzykach. Oczywiście, wpływy są, ale bardziej chodzi o to, by znaleźć swój własny głos. W ciągu ostatniego roku lub dwóch słuchałem dużo Johna Coltrane’a. Ta muzyka bardzo mnie zainspirowała, nawet jeśli na albumach nie jest to oczywiste. W nagraniach takich ludzi jak on i Miles Davis jest poczucie melancholii i mroku. Na tych albumach zwracam dużą uwagę na rejestr basu – ci muzycy wpłynęli na to, jak podchodzę do moich riffów i linii”.
W ciągu ostatniego roku lub dwóch słuchałem dużo Johna Coltrane’a. Ta muzyka bardzo mnie zainspirowała, nawet jeśli na albumach nie jest to oczywiste. W nagraniach takich ludzi jak on i Miles Davis jest poczucie melancholii i mroku. Na tych albumach zwracam dużą uwagę na rejestr basu – ci muzycy wpłynęli na to, jak podchodzę do moich riffów i linii
Jak czytamy w serwisie Guitar Player, wg. Martina “teoria jest kluczowa, pod warunkiem, że nauczysz się łamać zasady, a także ich przestrzegać. Wiedza o tym, gdzie użyć skali harmonicznej moll i melodycznej moll, aby stworzyć napięcie, jest fundamentalna dla rodzaju muzyki, którą gra – podobnie jak pamiętanie o dodawaniu własnych chromatycznych zwrotów.”
“Staram się myśleć o tym z obu stron, zaczynając od tonacji, a potem przechodząc do rzeczy zewnętrznych. Myślę, że używam teorii jako przewodnika, ale bardziej ufam swoim uszom i pomysłom niż czemukolwiek innemu. Przede wszystkim trzeba wierzyć w nutę, którą się wybiera. Aby brzmiała przekonująco, musi być w niej wyraźna intencja. Ale trzeba też zrozumieć, dlaczego pewne nuty wydają się piękniejsze lub groźniejsze – do tego potrzebna jest teoria, ale w końcu zaczynasz ufać swoim uszom i odrywasz się od podręczników i skal”
Przede wszystkim trzeba wierzyć w nutę, którą się wybiera. Aby brzmiała przekonująco, musi być w niej wyraźna intencja. Ale trzeba też zrozumieć, dlaczego pewne nuty wydają się piękniejsze lub groźniejsze – do tego potrzebna jest teoria, ale w końcu zaczynasz ufać swoim uszom i odrywasz się od podręczników i skal
Na początku 2021 roku ogłoszono, że basista nawiązał współpracę z firmą Sandberg w celu stworzenia swojego pierwszego sygnowanego modelu. Model powstał i jest oparty na Sandbergu California TT. Dostępny jest jako cztero- lub pięciostrunowiec o skali 34″, z olchowym korpusem, klonową szyjkę, hebanową podstrunnicą i dwoma pasywnymi przetwornikami Delano JMVC. Ten basik można usłyszeć na wszystkich nowych nagraniach Martineza: “Zostały one w całości zagrane na moich basach Sandberg. Do jednego utworu użyłem białej pięciostrunówki, a do reszty albumu – czarnej czterostrunówki. Sandbergi To niezwykle wszechstronne instrumenty, ponieważ mogę uzyskać bardzo agresywne brzmienie i przejść do bardziej jazzowych i ciepłych dźwięków, które są bliższe Fenderowi Jazz.
Sandbergi To niezwykle wszechstronne instrumenty, ponieważ mogę uzyskać bardzo agresywne brzmienie i przejść do bardziej jazzowych i ciepłych dźwięków, które są bliższe Fenderowi Jazz
