Jeden z najbardziej znanych basistów na świecie skutecznie ukrywał się przed światłem reflektorów mediów… aż do teraz. Długi i szczery wywiad z basowym guru udało się przeprowadzić Alexisowi Petridisowi z The Guardian
Jak Pino sam przyznaje, nie jest człowiekiem przyzwyczajonym do udzielania wywiadów. Jego bardzo powściągliwa postawa w tej kwestii jest znana od dawna – chciało by się powiedzieć, że to typowy basista w swojej roli, jeszcze sprzed emancypacji basu w zespołach muzycznych. Stoi w cieniu gwiazd i woli by to jego gitara opowiadała a nie on sam.
Pochodzący z Cardiff muzyk stał się ulubionym sidemanem głównie rockowej “arystokracji”. Jak wspomina we wspomnianym wywiadzie „Pierwszy taki telefon był od Davida Gilmoura. Nie mogłem w to uwierzyć: czy naprawdę idę z tym facetem do studia i udaję, że tam przynależę? Byłem zdenerwowany jak cholera, ale perkusistą podczas tej sesji był Jeff Porcaro i on był naprawdę słodziakiem: ‘No, stary, wyluzuj’, powiedział. Tak też zrobiłem i wydawało się, że podziałało na mnie. Musiałem po prostu zachować taką postawę przez cały ten okres: telefony od Eltona Johna i Phila Collinsa… musisz zachować swoją przestrzeń, do której należysz, nawet jeśli myślisz, że w każdej chwili zostaniesz wykryty.”
Pierwszy taki telefon był od Davida Gilmoura. Nie mogłem w to uwierzyć: czy naprawdę idę z tym facetem do studia i udaję, że tam przynależę? Byłem zdenerwowany jak cholera, ale perkusistą podczas tej sesji był Jeff Porcaro i on był naprawdę słodziakiem: ‘No, stary, wyluzuj’, powiedział. Tak też zrobiłem i wydawało się, że podziałało na mnie
Pino Palladino ma dzisiaj za sobą bardzo owocną karierę jako muzyk sesyjny, nagrywając z gwiazdami popu, takimi jak Adele i Ed Sheeran, grając na basie w The Who po śmierci Johna Entwistle i współpracując z takimi postaciami jak D’Angelo, John Mayer, Elton John i wielu innych.
W wywiadzie opublikowanym w The Guardian wspomniał o momencie w 2002 roku, kiedy niespodziewanie zadzwonił do niego Pete Townshend. Pete powiedział “John Entwistle zmarł, czy zastąpisz go podczas tej trasy koncertowej?” Odpowiedź mogła być tylko jedna.
“Poleciałem do LA, myśląc ‘co robisz? Nie znasz nawet wielu piosenek Who’ – powiedział Palladino. Townshend był jednak na to przygotowany i na dzień dobry wręczył mu mu cały stos płyt CD swojego zespołu. Powiedział, że domyśla się, że Pino może nie znać ich całego repertuaru, dlatego ma sobie w nocy tego posłuchać by na drugi dzień zagrać z The Who pierwszą próbę…
Jako doświadczony muzyk sesyjny, który zasiadał z takimi postaciami jak David Gilmour i Elton John, nie było wątpliwości, że Palladino dostanie robotę w The Who, ale stało się to dopiero po kilku pomocnych radach Townshenda.
Palladino opowiada: „Na pierwszej próbie Pete podchodzi i mówi: ‘Będziesz musiał grać głośniej’. Powiedział tak ponieważ jestem przyzwyczajony do bycia sympatycznym muzykiem, który raczej wypełnia tło i nie robi hałasu”. Grał tak przez wiele lat z Johnem Mayerem.
Wracając do angażu w The Who, to była w zasadzie… jedyna instrukcja, którą otrzymał, pracując z Who: “Cholera, podkręć głośność, nie słyszymy cię!”
Palladino opowiedział również o swojej karierze w latach 80., kiedy bywał na castingach niemal każdej gwiazdy popu, która potrzebowała czterostrunowego niskiego hi endu. Wygrywał te castingi i dzięki temu grał na niektórych najlepiej sprzedających się albumach wszechczasów.
To była w zasadzie jedyna instrukcja, którą otrzymał, pracując z Who: ‘Cholera, podkręć głośność, nie słyszymy cię’!
Za osobisty zawodowy punkt kulminacyjny Palladino uważa współpracę z pionierem neo soul D’Angelo, jako basista grupy Soulquarians. „D’Angelo… wspomniałbym o nim jednym tchem, co o Stevie Wonderze, Donnym Hathawayu i Sly Stone. To niesamowite, być Walijczykiem, nie mając z nimi żadnych innych powiązań poza muzyką, którą kochaliśmy i którą graliśmy”.
Palladino właśnie wydał płytę z kalifornijskim gitarzystą i kompozytorem Blakiem Millsem “Notes With Attachments”, która jest już dostępna dzięki wytwórni New Deal Records.
