Na jakim basie gra Marco Mendoza?

Marco Mendoza, amerykański basista średniego pokolenia (urodził się w 1963 roku) to były członek zespołów Thin Lizzy, Whitesnake, Soul Sirkus, Black Star Riders, Blue Murder oraz Lynch Mob. W magazynie TopGuitar sprawdzili, jakiego basu używa do swojej pracy artystycznej.

Brzmienie Marco jest zróżnicowane, bo potrafi i docisnąć kostką, jak i palcami, zawsze jest to jednak mocny atak oraz silny sygnał. Niewiele basówek nadaje się do rockowej muzyki tak jak instrumeny marki ESP, dlatego stało się to, co musiało się stać!

Basówka Marco Mendozy

Jak mówi Marco Mendoza, za wszechstronny, wysokiej jakości dźwięk oraz praktyczną prostotę, tę gitarę docenią zarówno doświadczeni, jak i początkujący muzycy.

Marco Mendoza podpisał w 2012 roku umowę endorserską i został oficjalnym basistów marki ESP. W 2016 roku przedstawił swój nowy sygnowany model gitary basowej ESP LTD MM-4FM. Jest to instrument o konstrukcji bolt-on z klonową szyjką i olchowym korpusem oraz topem z wzorzystego klonu w kolorze zielonym, wyposażony jest w aktywne przetworniki EMG P i J.

Zastosowano mechanizm Hipshot obniżający strój najniższej struny do drop D. Jest to basówka bardzo wygodna, wyjątkowo uniwersalna w brzmieniu i do tego niezbyt droga!

Kariera Marco Mendozy

Marco Mendoza (ur. 1963) rozpoczął karierę zawodową w 1989 roku, grając na basie na solowym albumie “Along The Way”, byłego perkusisty Black Sabbath Billa Warda. W 1991 roku zastąpił byłego basistę Heart Steve’a Fossena w zespole Alias. W 1991 roku. Mendoza zagrał na drugim albumie zespołu “Never Say Never”. Potem dołączył do zespołu Blue Murder Johna Sykesa by w 1994 zasilić nowy skład Thin Lizzy. Grał tam wówczas Sykes, drugi gitarzysta Scott Gorham, klawiszowiec Darren Wharton i perkusista Brian Downey.

6 lipca 2007 roku Mendoza wydał swój pierwszy solowy album Live for Tomorrow nakładem Frontiers Records w Europie. Płyta została wyprodukowana przez Richiego Kotzena i a gościnnie wystąpili na niej Steve Lukather, Ted Nugent, Doug Aldrich, Tommy Aldridge, Brian Tichy i Marco Rentería z Jaguares

W latach 2000-2003 Mendoza nagrywał i koncertował z Tedem Nugentem, a w 2004 roku koncertował z Whitesnake. Pojawił się na ich DVD “Live … In the Still of the Night”. Również w 2004 roku Mendoza wystąpił gościnnie na solowym albumie klawiszowca Dereka Sheriniana “Mythology”. Jednak w 2005 roku powrócił do Thin Lizzy, zastępując Randy’ego Gregga. Opuścił zespół w 2007 roku i często koncertował z byłym gitarzystą Dokken George’em Lynchem w zespole Lynch Mob. 

Po tym, jak Sykes opuścił Thin Lizzy w 2009 roku, Mendoza trzeci raz dołączył do zespołu. 

6 lipca 2007 roku Mendoza wydał swój pierwszy solowy album “Live for Tomorrow” nakładem Frontiers Records w Europie. Płyta została wyprodukowan przez Richiego Kotzena a gościnnie wystąpili na niej Steve Lukather, Ted Nugent, Doug Aldrich, Tommy Aldridge, Brian Tichy i Marco Rentería z Jaguares i inni.

Mendoza grał również w zespole Soul SirkUS oraz z wieloma innymi artystami z różnych środowisk muzycznych, w tym: Billem Wardem, Right Said Fred, Robertem Williamsem, Rochiem Voisine, Dolores O’Riordan, Timem “Ripperem” Owensem i Tommy Shaw.

W grudniu 2012 roku Mendoza założył spin-offową wobec Thin Lizzy grupę, Black Star Riders. Pierwszy album “All Hell Breaks Loose” został wydany w maju 2013 roku. W 2014 Mendoza dołączył do projektu Neal Schon’s Journey Through Time, ale rok wcześniej dołączył do The Dead Daisies, czyli jednej z najlepszych współczesnych supergrup, skupiających starych rockowych wyjadaczy z legendarnych zespołów.

Dyskografia Marco Mendozy

Albumy solowe
Live for Tomorrow (2007)
Casa Mendoza (2010)
Viva La Rock (2018)

Gościnnie na płytach
1990 Ward One: Along the Way (Bill Ward)
1992 Never Say Never (Alias)
1993 Nothin’ but Trouble (Blue Murder)
1994 Screaming Blue Murder (Blue Murder)
1995 Real World (Tin Drum)
1995 Out of My Tree (John Sykes)
1996 Feels Good (Michael Ruff)
1996 Smashing! (Right Said Fred)
1996 Kissing Rain (Roch Voisine)
1997 Loveland (John Sykes)
1997 Sugar Cane (Rafael Aragon)
1997 20th Century (John Sykes)
1998 Date with the Devil’s Daughter (Robert Williams)
1998 7 Deadly Zens (Tommy Shaw)
1998 Live in L.A. (Mendoza Heredia Neto)
2000 One Night Only (Thin Lizzy)
2000 Into the Light (David Coverdale)
2000 Nuclear Cowboy (John Sykes)
2001 Full Bluntal Nugity (Ted Nugent)
2002 Craveman (Ted Nugent)
2004 Mythology (Derek Sherinian)
2004 Bad Boy Live! (John Sykes)
2005 World Play (Soul SirkUS)
2006 Live… In the Still of the Night (Whitesnake)
2007 Are You Listening? (Dolores O’Riordan)
2009 Play My Game (Tim “Ripper” Owens)
2009 No Baggage (Dolores O’Riordan)
2009 Smoke and Mirrors (Lynch Mob)
2010 La Famiglia Superstar ([La Famiglia Superstar])
2011 Brown Eyed Soul (Steve Saluto)
2013 All Hell Breaks Loose (Black Star Riders)
2014 So U (Neal Schon)
2014 Kill The King (WAMI)
2015 Revolución (The Dead Daisies)
2016 Make Some Noise (The Dead Daisies)
2016 Night Train (Jericho Summer)
2017 Live & Louder (The Dead Daisies)
2018 Burn It Down (The Dead Daisies)

Nagrania wideo Marco Mendozy

W sieci można znaleźć sporo nagrań Marco, zarówno solowych, jak i zespołowych. Poniżej kilka, które wydają nam się najciekawsze.