Tony Levin, uznawany za jednego z najwybitniejszych basistów studyjnych wszech czasów, ma na swoim koncie współpracę z Peterem Gabrielem, która przeszła do historii. W utworze “Sledgehammer” wykorzystał niezwykłą technikę i brzmienie, które zrewolucjonizowały podejście do gry na basie. Jakie tajemnice kryje ten przełomowy basowy riff?
Tony Levin to postać legendarna w świecie muzyki, a jego współpraca z Peterem Gabrielem przy hicie “Sledgehammer” stanowi kamień milowy w historii gry na basie. Utwór ten, wydany w latach 80., nie tylko zdominował listy przebojów, ale również wprowadził nowe podejście do brzmienia i techniki gry na basie, które inspiruje muzyków do dzisiaj.
Levin, wykorzystując bezprogowy bas, “funk fingers”, pedał oktawowy oraz efekt chorus, stworzył niepowtarzalne brzmienie, które stało się charakterystyczną cechą “Sledgehammer”. Połączenie tych elementów, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się niezbyt innowacyjne, w wykonaniu Levina przekształciło się w coś wyjątkowego i niepowtarzalnego.
Podczas analizy basowego riffu “Sledgehammer”, szczególną uwagę zwraca się na wykorzystanie przez Levina techniki gry plectrum (czyli grę kostką) na bezprogowym basie. Dodanie do tego efektów takich jak pedał oktawowy i chorus, a także specyficzne użycie kompresji, pozwoliło na osiągnięcie głębokiego, przestrzennego brzmienia basu, które jest jednocześnie ostre i wyraźne, co stanowiło novum w ówczesnej produkcji muzycznej.
Jednym z najciekawszych aspektów techniki Levina jest wykorzystanie tzw. “funk fingers” – specjalnych pałeczek przymocowanych do palców, które pozwoliły mu na osiągnięcie brzmienia przypominającego uderzenia perkusyjne na strunach basu. Pomysł ten, zainspirowany sesją nagraniową utworu “Big Time”, również z repertuaru Petera Gabriela, pokazuje, jak bardzo Levin był otwarty na eksperymentowanie i poszukiwanie nowych brzmień.
W swoim filmie na YouTube, Scott’s Bass Lessons dokładnie analizuje i demonstruje, jak Levin osiągnął ten niezwykły efekt, rozbijając na czynniki pierwsze każdy element basowej linii “Sledgehammer”. Przybliża widzom nie tylko techniczne aspekty wykonania, ale również filozofię stojącą za tym podejściem do instrumentu.
