Stawiamy tezę jak w tytule i zamierzamy ją tutaj udowodnić. A wszystko z okazji rocznicy wydania albumu U2 “The Joshua Tree”, który ukazał się na rynku 9 marca 1987 roku.
Sukces Artystyczny “The Joshua Tree”
Zacznijmy jednak od tego, dlaczego ta płyta jest największym artystycznym osiągnięciem U2. Po pierwsze Bono wraz z kolegami nie ulegli trywializacji i “syntetyzacji”, która miała wówczas miejsce na rynku muzycznym. To były czasy odkrywania brzmień syntezatorowych, triggerowania, samplowania, loopowania i wszystkich tych nowinek technicznych, które dawały nowoczesny sound, ale odbierały prym naturalnym brzmieniom instrumentów.
U2 szli pod prąd i jak się okazało, takie podejście było wówczas zaskoczeniem w zachłyśniętym elektroniką świecie nowej fali końca lat 80. Bono powiedział podobno piękne słowa: „Gdy inni rzucali się naćpani po scenie otoczeni tłumem błyskotek, my byliśmy na pustyni. Zawsze pod prąd – w tym tkwi siła U2″. Nawet jeśli to nie prawda, to tak właśnie było.
Poza tym kompozycyjnie są to najlepiej napisane piosenki U2 – szczere do bólu, poruszające emocje, angażujące słuchacza, pięknie zagrane, rewelacyjnie wybrzmiewające i wykazujące kwintesencję niepowtarzalnego stylu U2.
Jak powstawała płyta “The Joshua Tree”?
Z drugiej strony producenci płyty potrafili skorzystać z nowinek technicznych, ale czynili to zupełnie nieinwazyjnie. Współproducent Daniel Lanois wyjaśniał wówczas, że sekwencja perkusji kawałku “With ot Without You” została przepuszczona przez wzmacniacz, „ponieważ brzmi to bardziej jak ludzie grający w pomieszczeniu, niż jak maszyna”. Następnie mówił o sprzęcie komputerowym: „To tylko zestaw narzędzi, prawda? Sekwencery, samplery, drum boksy. Powinny być używane, kiedy ma to uzasadnienie. To kwestia podania piosenki. Na przykład, jeśli szukasz dyscypliny lub szybkości, maszyna może zaoferować Ci to wiele łatwiej niż granie na żywo. Dlatego na początku utworu ‘With or Without You’ użyliśmy sekwencera. Dyscypliny. Dlatego kiedy bębny uderzają pomiędzy, to dużo znaczą”.
Muzyka i teksty na “The Joshua Tree” wynikały z refleksji Bono nad niesprawiedliwościami i nierównościami tego świata. Były głębokie, ale jednocześnie na tyle uniwersalne, by każdy mógł interpretować je po swojemu. Zaangażowanie ideologiczne U2 zawsze determinowało do pewnego stopnia ich twórczość, ale z drugiej strony członkowie zespołu nie byli politycznymi ultrasami i zawsze zachowywali dystans do rzeczywistości, starając się nie postrzegać świata czarno-biało.
Ciekawa historia wiąże się ze zwrotkowymi, długimi, wysokimi dźwiękami, które zagrał The Edge. Użył on specjalnie wymyślonego urządzenia w gitarze nazwanej Infinite, aby wywołać charakterystyczne “zawodzenie”. Urządzenie zostało wymyślone przez Michaela Brooka, z którym The Edge pracował nad ścieżką dźwiękową do filmu The Captive z 1986 roku. Brook stworzył Infinite Guitar, zastępując przetwornik w gitarze urządzeniem podobnym do magnetycznego głośnika, które rozwibrowuje struny, podobnie jak popularny dzisiaj ebow. Sygnał zbierał pickup przy szyjce i efekt sustainera był gotowy. W połączeniu z niepowtarzalną artykulację The Edge, dało to piękny efekt.
Koproducent Daniel Lanois powiedział o nagraniu tej piosenki: „W ‘With Or Without You’ mieliśmy rytm i akordy, a potem testowaliśmy Infinite Guitar Michaela Brooka. Poprosiłem Edge’a, żeby po prostu zagrał coś niewielkiego z tym urządzeniem. Zrobił dwa tejki i to są te w ostatecznej wersji ‘With or Without You’. Piękne dźwięki, stratosferyczne”.
Bas w “The Joshua Tree”
Linie basu grane przez Adama Claytona stały się nie tylko podstawą harmoniczną kawałków, ale także głównym instrumentalnym “hakiem” wszystkich największych hitów na “The Joshua Tree”. Świadczy o tym fakt, że gdy przypominamy sobie “I Still Haven’t Found What I’m Looking For”, „With or Without You”, Bullet the Blue Sky” czy „Where The Streets Have No Name ”, to pierwsze przychodzą na myśl właśnie linie basu Claytona.
Najlepsze jest to, że Adam Clayton był krytykowany za jego “zbyt proste granie”, ale najlepszy sędzia, czyli czas, pokazał, że Adam miał rację wybierając taki, a nie inny styl gry. Co więcej, jego podejście do pracy w sekcji rytmicznej stało się jednym z najlepszych, najbardziej efektywnych i najbardziej esencjonalnie basowych w historii muzyki. Charakterystyczna, dynamiczna gra ósemkami to jeden z najbardziej rozpoznawalnych basowych motywów w muzyce w ogóle.
Jego partia w “With or Without You” to z kolei klasyczny, najbardziej popularny motyw “na czterech akordach”. Adam pewnie nie wymyślił jako pierwszy tej sekwencji, ale na pewno spopularyzował ją i wprowadził na stałe na muzyczną mapę świata. Kopiowali to później najwięksi, bo siła tego motywu tkwi właśnie w jego budowie, prostocie i brzmieniu. To największa sztuka wymyślić rzecz, która staje się ponadczasowy.
Jednocześnie jest ona bardzo prosty do zagrania, uczy pokory, osadzenia w czasie, precyzji, konsekwencji, pokazuje ile można zdziałać w utworze tak prostym basowym motywem! Nie wymaga wielkich technicznych umiejętności, można go grać bardzo, podśpiewywać do tego i cieszyć się z prawdziwej basowej aury, która towarzyszy temu nieśmiertelnemu motywowi. A zatem do wioseł!
